Για να διερευνήσουν το θέμα, οι ερευνητές καλλιέργησαν πρώτα τρία είδη μυκήτων (penicillium brevicompactum, aspergillus versicolor, stachybotrys chartarum) σε μία κοινή ταπετσαρία τοίχου και στη συνέχεια έκαναν αναλύσεις του αέρα για να δουν αν οι τοξίνες τους μπορούσαν να διασπαρούν σε αυτόν, χωρίς να υπάρξει παρέμβαση (π.χ. χωρίς να προσπαθήσουν να αφαιρέσουν την ταπετσαρία).

Όπως διαπίστωσαν, οι τοξίνες διασκορπίζονταν εύκολα στον αέρα με την παραμικρή ανατάραξή του, ενώ έφθαναν μέχρι και στην οικιακή σκόνη.

Μάλιστα τα μόριά τους ήταν εξίσου μικρά ή μικρότερα από εκείνα των σπορίων της μούχλας, επομένως «μπορούν να εισδύσουν βαθιά μέσα στους πνεύμονες», σημειώνουν οι ερευνητές στο άρθρο τους.

Κάτι τέτοιο, όμως, σημαίνει ότι οι ένοικοι των σπιτιών διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο εκδηλώσεως του συνδρόμου των αρρώστων κτηρίων.

Με τον όρο αυτό περιγράφεται η εμφάνιση οξέων προβλημάτων υγείας, όπως οι κρίσεις άσθματος, ο βήχας, η φαγούρα στο δέρμα και ο πονοκέφαλος, που φαίνεται να σχετίζονται άμεσα με το χρόνο που περνούν οι πάσχοντες στο εσωτερικό αεροστεγώς κλεισμένων κτηρίων, όπως είναι τα ενεργειακώς αποδοτικά.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Ζαν-Ντενί Μπελί, καθηγητή Μικροβιολογίας στην Εθνική Κτηνιατρική Σχολή της Τουλούζης, λένε ότι το πρόβλημα των εσωτερικών μυκοτοξινών μπορεί να επιδεινώνει η τάση για δημιουργία ενεργειακώς αποδοτικών σπιτιών.

«Τα σπίτια αυτά έχουν ισχυρή μόνωση στο εξωτερικό τους για να γίνεται εξοικονόμηση ενέργειας, αλλά η μόνωση αυτή εμποδίζει την ανακύκλωση του αέρα και παγιδεύει υγρασία στο εσωτερικό τους», είπε.

«Έτσι, οι υδρατμοί λ.χ. από το ντους ή συσκευές που λειτουργούν με νερό, όπως οι καφετιέρες, μπορεί να δημιουργούν τις ιδανικές συνθήκες για ανάπτυξη μυκήτων». Τα νέα ευρήματα δημοσιεύονται στην επιθεώρηση Applied and Environmental Microbiology.