Φόρεσε το κράνος του, πήρε το καθιερωμένο δρόμο για την υπηρεσία, μα η μοίρα είχε άλλα σχέδια. Ο 35χρονος αρχιφύλακας Παναγιώτης Μιχάλακας έσβησε ακαριαία στην άσφαλτο του Κηφισού, αφήνοντας πίσω του μια γυναίκα, ένα μικρό αγόρι κι ένα ακόμη παιδί που δεν πρόλαβε να κρατήσει στα χέρια του.

Ήταν λίγο μετά τις έξι το ξημέρωμα. Εκεί, στη Νέα Εθνική Οδό Αθηνών – Λαμίας, η ζωή ενός νέου ανθρώπου, ενός αστυνομικού, ενός πατέρα, ενός συζύγου, κόπηκε βίαια σαν κλωστή. Ο αστυνομικός Παναγιώτης Μιχάλακας, μόλις 35 ετών, δεν κατάφερε να φτάσει ποτέ στην υπηρεσία του. Δεν πρόλαβε να δει τα παιδιά του να μεγαλώνουν, δεν πρόλαβε να πει το «καλημέρα» στους συναδέλφους του στην Άμεση Δράση.

Η μοτοσυκλέτα του, για λόγους που ακόμα ερευνώνται, ξέφυγε από την πορεία της και προσέκρουσε με ορμή στις μεταλλικές μπάρες. Ο Παναγιώτης φορούσε κράνος. Έκανε όλα «σωστά». Κι όμως, δεν ήταν αρκετό. Ο θάνατος τον βρήκε σχεδόν ακαριαία.

Η είδηση διαπέρασε σαν μαχαιριά τους κόλπους της ΕΛ.ΑΣ. και της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αθηνών, όπου ο Παναγιώτης ήταν ενεργό και αγαπητό μέλος. Πίσω του αφήνει μια οικογένεια ραγισμένη, μια σύζυγο που περιμένει το δεύτερο παιδί τους, κι έναν μικρό γιο που θα μεγαλώσει χωρίς τον πατέρα του, κρατώντας μόνο φωτογραφίες και διηγήσεις για να τον γνωρίσει.

Στο σημείο έσπευσαν άνδρες της Τροχαίας. Κάμερες ασφαλείας και μαρτυρίες ίσως ρίξουν φως στα αίτια. Ίσως εξηγήσουν το γιατί. Μα πώς να εξηγήσει κανείς την απώλεια ενός νέου ανθρώπου, που ξεκίνησε απλώς για δουλειά και δεν επέστρεψε ποτέ;

Σήμερα, δεν θρηνεί μόνο η οικογένεια του Παναγιώτη. Θρηνεί μια ολόκληρη κοινωνία που χάνει, ξανά, έναν από τους ανθρώπους της πρώτης γραμμής. Έναν άνθρωπο που δεν φοβήθηκε ποτέ να σταθεί απέναντι στον κίνδυνο — και τελικά, λύγισε από ένα τραγικό παιχνίδι της τύχης.