«Είναι ένα μεγάλο κενό θα έλεγα, ο Σάκης ήταν μια προσωπικότητα πολύ μεγάλη στον χώρο του θεάματος. Ένας άνθρωπος πολύ ζωντανός, γεμάτος καλοσύνη στην ψυχή. Νομίζω ότι σημάδεψε τη ζωή μας γενικότερα και με τα τραγούδια του αλλά και με την οπτική συμμετοχή του.

Το ήθος του Παυλίτου θα μείνει πάντοτε και σαν ρόλος και σαν Σάκης, ως ένας άνθρωπος που η καλοσύνη στην ψυχή ήταν το σήμα κατατεθέν του. Ήταν ένας άνθρωπος που στη ζωή του είχε πάντα μια αισιοδοξία μέσα του. Δυστυχώς στη ζωή του συνέβη το αντίθετο στο τέλος και η πίκρα είναι που μας χάραξε.

Ένα περιστατικό που εμένα με διέλυσε την ημέρα της κηδείας του ήταν ότι η κηδεία έγινε στο νεκροταφείο στο οποίο έχουμε κάνει τα γυρίσματα με το περισσότερο γέλιο μέσα από το 50-50. Αυτή είναι μια σύμπτωση που θα με κυνηγάει πάντοτε, γιατί όταν θυμάμαι τον Σάκη, θα θυμάμαι πάντοτε αυτό το γεγονός, ότι τον συνοδεύσαμε στην τελευταία του κατοικία, σε ένα μέρος όπου είχαμε γελάει πάρα πολύ».