Το έλος Καλοδικίου, ένας από τους πιο σημαντικούς υγροτόπους της Ελλάδας, αντιμετωπίζει σοβαρή ξηρασία, δημιουργώντας μεγάλη οικολογική απειλή. Η λίμνη έχει σχεδόν στερέψει, αφήνοντας μόνο λίγες λίμνες νερού όπου τα ψάρια και άλλα υδρόβια ζώα παλεύουν να επιβιώσουν.

Η κύρια αιτία της ξηρασίας είναι οι γεωτρήσεις και τα φράγματα που μειώνουν την εισροή νερού από επιφανειακές και υπόγειες πηγές. Από τη δεκαετία του 1990, υπήρχαν ενδείξεις για τη μείωση του νερού, αλλά δεν υπήρξε ουσιαστική αντιμετώπιση του προβλήματος.

Η περιοχή, που φιλοξενεί πλούσια ορνιθοπανίδα και έχει υψηλή οικολογική αξία, είναι χαρακτηρισμένη ως Ειδική Ζώνη Διατήρησης στο δίκτυο Natura 2000. Η σημαντικότητα της περιοχής έγκειται τόσο στην ποικιλία των πουλιών που φιλοξενεί λόγω της γεωγραφικής της θέσης, καθώς βρίσκεται στη δυτική μεταναστευτική οδό, όσο και στα υπόλοιπα χαρακτηριστικά της (γλυκό νερό, πλούσια βλάστηση με νούφαρα κ.λπ.). Κατά την ανθοφορία των νούφαρων (Nymphea alba) στις αρχές του καλοκαιριού, το έλος έχει μοναδική όψη. Έχουν καταγραφεί πάνω από 300 είδη φυτών, ενώ η λίμνη είναι καταφύγιο για πολλά υδρόβια πουλιά, θηλαστικά, ερπετά και αμφίβια. Χρυσαετοί, τσίφτηδες και γερακίνες έρχονται από τα γύρω βουνά για να κυνηγήσουν. Η περιοχή πήρε το όνομά της από τη βασίλισσα των Θεσπρωτών, Καλοδίκη.

Η ξηρασία στο Καλοδίκι έχει καταστροφικές επιπτώσεις στη βιοποικιλότητα και τη φυσική ομορφιά της περιοχής, δημιουργώντας επείγουσα ανάγκη για δράση.

Παρά τη συνεργασία του Δήμου Ηγουμενίτσας και του ΟΦΥΠΕΚΑ για την προστασία της λίμνης, οι προσπάθειες αυτές είναι καθυστερημένες. Σε πρόσφατη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Ηγουμενίτσας παρουσιάστηκε μελέτη που υπογραμμίζει την ανάγκη για άμεσα μέτρα προστασίας, επισημαίνοντας τους κινδύνους από τη λειψυδρία, τις γεωτρήσεις και το φράγμα ΒΑ της λίμνης.