Η πόλη Ροντίνσκε, στην ανατολική Ουκρανία, έχει μετατραπεί σε πεδίο δοκιμών για μια νέα, τρομακτική τεχνολογία που χρησιμοποιεί η Ρωσία στον πόλεμο: τα drones με οπτική ίνα.
Και η τελευταία απειλή προέρχεται από τα drones με οπτικές ίνες. Ένα καρούλι με καλώδιο μήκους δεκάδων χιλιομέτρων είναι τοποθετημένο στο κάτω μέρος ενός drone και το φυσικό καλώδιο οπτικών ινών είναι συνδεδεμένο με τον ελεγκτή που κρατά ο χειριστής.
Αυτά τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, που ελέγχονται μέσω καλωδίου οπτικών ινών, είναι ιδιαίτερα δύσκολο να εντοπιστούν και να παρεμβληθούν, καθιστώντας τα εξαιρετικά επικίνδυνα για τις ουκρανικές δυνάμεις.
«Το βίντεο και το σήμα ελέγχου μεταδίδονται από και προς το drone μέσω του καλωδίου, όχι μέσω ραδιοσυχνοτήτων. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να παρεμβληθεί από ηλεκτρονικά συστήματα υποκλοπής», λέει ένας στρατιώτης με το κωδικό Moderator, μηχανικός drone της 68ης Ταξιαρχίας Jaeger.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ του BBC, η δημοσιογράφος Γιογκίτα Λιμάγιε και η ομάδα της βρέθηκαν υπό επίθεση από τέτοια drones κατά την επίσκεψή τους στο Ροντίνσκε, μόλις 15 χιλιόμετρα βόρεια της πόλης Ποκρόβσκ. Ενώ κατέγραφαν τις καταστροφές από μια πρόσφατη ρωσική επίθεση με βόμβα 250 κιλών, άκουσαν τον χαρακτηριστικό ήχο ενός drone πάνω από τα κεφάλια τους. Αναγκάστηκαν να καλυφθούν κάτω από ένα δέντρο και στη συνέχεια σε ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο, καθώς το drone παρέμενε στην περιοχή, πιθανώς εντοπίζοντας την κίνησή τους.
Η κατάσταση στο Ροντίνσκε και σε άλλες περιοχές του Ντονέτσκ επιδεινώνεται, με τις ρωσικές δυνάμεις να εντείνουν τις επιθέσεις τους και να προσπαθούν να αποκόψουν τις ουκρανικές γραμμές ανεφοδιασμού. Η χρήση προηγμένων τεχνολογιών, όπως τα drones με οπτική ίνα, καθιστά τον πόλεμο ακόμα πιο επικίνδυνο και απρόβλεπτο για τους κατοίκους και τους δημοσιογράφους που προσπαθούν να καταγράψουν την πραγματικότητα στο πεδίο.
Όταν τα drones άρχισαν να χρησιμοποιούνται σε μεγάλη κλίμακα σε αυτόν τον πόλεμο, οι δύο στρατοί εξόπλισαν τα οχήματά τους με συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου, τα οποία μπορούσαν να εξουδετερώσουν τα drones. Αυτή η προστασία έχει εξαφανιστεί με την έλευση των drones με οπτικές ίνες, και στην ανάπτυξη αυτών των συσκευών, η Ρωσία έχει επί του παρόντος το πλεονέκτημα. Η Ουκρανία προσπαθεί να αυξήσει την παραγωγή.
«Η Ρωσία άρχισε να χρησιμοποιεί drones με οπτικές ίνες πολύ πριν από εμάς, ενώ εμείς τα δοκιμάζαμε ακόμα. Αυτά τα drones μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε μέρη όπου πρέπει να πετάξουμε χαμηλότερα από τα συνηθισμένα drones. Μπορούμε ακόμη και να εισέλθουμε σε σπίτια και να αναζητήσουμε στόχους στο εσωτερικό τους», λέει ο Venia, πιλότος drone της 68ης Ταξιαρχίας Jaeger.
«Έχουμε αρχίσει να αστειευόμαστε ότι ίσως πρέπει να κουβαλάμε ψαλίδι για να κόβουμε το καλώδιο», λέει ο Serhii, πυροβολητής.
Τα drones με οπτικές ίνες έχουν μειονεκτήματα – είναι πιο αργά και το καλώδιο μπορεί να μπλεχτεί στα δέντρα. Ωστόσο, αυτή τη στιγμή, η ευρεία χρήση τους από τη Ρωσία σημαίνει ότι η μεταφορά των στρατιωτών από και προς τις θέσεις τους μπορεί συχνά να είναι πιο επικίνδυνη από το ίδιο το πεδίο της μάχης.
«Όταν καταλαμβάνεις μια θέση, δεν ξέρεις αν σε έχουν εντοπίσει ή όχι. Και αν σε έχουν εντοπίσει, τότε μπορεί να ζεις ήδη τις τελευταίες ώρες της ζωής σου», λέει ο Ολές, αρχιλοχίας της μονάδας αναγνώρισης της 5ης Τακτικής Ταξιαρχίας.
Αυτή η απειλή σημαίνει ότι οι στρατιώτες περνούν όλο και περισσότερο χρόνο στις θέσεις τους.
Ο Ολές και οι άντρες του είναι πεζικό και υπηρετούν στα χαρακώματα, ακριβώς στην πρώτη γραμμή της άμυνας της Ουκρανίας. Είναι σπάνιο για τους δημοσιογράφους να μιλούν με πεζικάρια, καθώς έχει γίνει πολύ επικίνδυνο να πηγαίνουν στα χαρακώματα. Συναντάμε τον Ολές και τον Μαξίμ σε ένα αγροτικό σπίτι που έχει μετατραπεί σε πρόχειρη βάση, όπου οι στρατιώτες έρχονται να ξεκουραστούν όταν δεν είναι σε αποστολή.
«Το μεγαλύτερο διάστημα που πέρασα στη θέση μου ήταν 31 ημέρες, αλλά γνωρίζω άνδρες που έχουν περάσει 90 και ακόμη και 120 ημέρες εκεί. Πριν φτάσουν τα drones, οι εναλλαγές μπορούσαν να είναι μεταξύ 3 και 7 ημερών στη θέση», λέει ο Maksym.
«Ο πόλεμος είναι αίμα, θάνατος, υγρή λάσπη και ένα κρύο που απλώνεται από το κεφάλι μέχρι τα δάχτυλα. Και έτσι περνάς κάθε μέρα. Θυμάμαι μια φορά που δεν κοιμηθήκαμε για τρεις μέρες, σε εγρήγορση κάθε λεπτό. Οι Ρώσοι μας επιτίθονταν ασταμάτητα. Ακόμα και το παραμικρό λάθος θα σήμαινε το θάνατό μας».
Ο Ολές λέει ότι το ρωσικό πεζικό έχει αλλάξει τακτική. «Παλιότερα επιτίθονταν σε ομάδες. Τώρα στέλνουν μόνο έναν ή δύο ανθρώπους κάθε φορά. Χρησιμοποιούν επίσης μοτοσικλέτες και, σε μερικές περιπτώσεις, τετράτροχα μοτοποδήλατα. Μερικές φορές καταφέρνουν να περάσουν».
Αυτό σημαίνει ότι οι πρώτες γραμμές σε ορισμένα σημεία δεν είναι πλέον συμβατικές γραμμές με τους Ουκρανούς από τη μία πλευρά και τους Ρώσους από την άλλη, αλλά μοιάζουν περισσότερο με πιόνια σε σκακιέρα, όπου οι θέσεις μπορούν να αλληλοεπικαλύπτονται. Αυτό καθιστά επίσης πιο δύσκολο να διακρίνει κανείς τις προόδους που σημειώνει η κάθε πλευρά.
Καθώς ο πόλεμος μπαίνει στον τέταρτο καλοκαίρι, τα προβλήματα της Ουκρανίας σε ανθρώπινο δυναμικό έναντι του πολύ μεγαλύτερου ρωσικού στρατού είναι επίσης εμφανή.