Η NASA δεν έχει μόνο το βλέμμα της στραμμένο στα βάθη του διαστήματος, αλλά και στα μυστήρια της γης. Ένα παράδειγμα είναι ο ωκεανός, ο οποίος εξακολουθεί να έχει ανεξερεύνητες περιοχές που κρατούν πολλά μυστικά. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η πιο πρόσφατη ανακάλυψη από την αμερικανική διαστημική υπηρεσία έφερε ελπίδα σε όσους θέλουν να μάθουν περισσότερα για τις θάλασσες.

Για να φτάσει στα βάθη του ωκεανού, η NASA χρησιμοποίησε τους πιο προηγμένους δορυφόρους της από την αποστολή SWOT (Surface Water and Ocean Topography) και ήταν σε θέση να παρατηρήσει τον πυθμένα όπως ποτέ άλλοτε.

Μια αδιανόητη ανακάλυψη

Η αποστολή SWOT ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 2022 και δύο χρόνια αργότερα δείχνει ήδη εκπληκτικά αποτελέσματα. Οι πρώτες μετρήσεις που έγιναν έχουν ήδη ανακαλύψει λεπτομερώς βουνά και ηφαίστεια που είναι πολύ μικρά για να ανιχνευθούν από παραδοσιακούς δορυφόρους.

Τα πρώτα αποτελέσματα δημοσιεύθηκαν σε μια μελέτη στο περιοδικό Science και άφησαν τους πάντες με ανοιχτό το στόμα, καθώς έδειξαν ένα επίπεδο λεπτομέρειας αδιανόητο μόλις πριν από 30 χρόνια. Αυτή τη στιγμή γνωρίζουμε περισσότερα για τον πυθμένα του ωκεανού από ποτέ.

«Η ανακάλυψη αυτών των χαρακτηριστικών θα οδηγήσει πραγματικά τις επιστημονικές εξελίξεις, συμπεριλαμβανομένων των τεκτονικών θεωριών», δήλωσε ο συν-συγγραφέας της μελέτης Yao Yu, φυσικός γεωγράφος στο Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας Scripps.

Τα δεδομένα που συλλέγονται από το SWOT έχουν ανάλυση 8 χιλιομέτρων και ακολουθούν μια διαδρομή 21 ημερών που καλύπτει σχεδόν ολόκληρη την επιφάνεια της Γης. Παραδόξως, για να βρεθούν νέα ανάγλυφα, μετράται η επιφάνεια του ωκεανού, η οποία δεν είναι επίπεδη, όπως όλοι πιστεύουμε.

Η βαρυτική έλξη των υποβρύχιων δομών, όπως τα υψόμετρα και τα ηφαίστεια, δημιουργεί ένα ιδιαίτερο φαινόμενο: τη συσσώρευση μάζας νερού σε αυτούς τους σχηματισμούς, που εκδηλώνεται σε εκτεταμένους επιφανειακούς κυματισμούς.

Κατά συνέπεια, οι διακυμάνσεις που ανιχνεύονται στη στάθμη της θάλασσας είναι αξιόπιστοι δείκτες των γεωλογικών δομών που βρίσκονται στον βαθύ ωκεανό. Αυτά τα δεδομένα επέτρεψαν στην ομάδα να βελτιώσει τους χάρτες των τεκτονικών ορίων και των ωκεάνιων ρευμάτων στις παράκτιες περιοχές.